කාන්තා ඔබ සිතන්න

වරද කාගේද

අපි 2500 ක මහා ඉතිහාසයක් තියෙන ‍‍ෙබෟද්ධ රටක් කියලා උදම් අනමින් අපි හැමදාම එක තැන පල් වෙනවා. ඒ ප්‍රෞඪත්වයේ ඉදලා වර්තමානය වෙනකොට අපි වෙනස් වෙලා තියෙන්නේ කොහොමද ?අපිට මහා සංස්කෘතියක් තියෙනවා .ඔය සංස්කෘතිය හැමදේටම අඩිතාලම හදලා තියෙනවා විතරක් නෙමෙයි. සමහර දේවල්වලට මග අහුරලා තියෙනවා කියලත් මට  නම් හිතෙනවා. ඔය සංස්කෘතික බැදීම් පුපරා ගිය අවස්ථාත් ඕනෑ තරම් තිබෙනවා .මවක් දරැවෙක් කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක දමා ගිය බව ඊයේ පළවු පුවතක සදහන් වුණා.ඔව් මේ වසර 2500ක ඉතිහාසයක් තියෙන රටේ . දැන්

කට්ටියම එකතු වෙලා මේ අම්මට බනිනවා . ඒක තමයි ලංකාවේ සංස්කෘතිය. ඒත් කවුද අහන්නේ ඇයි මේ අම්මා මෙහෙම කළේ කියලා . මොන හේතුවක් වුණත් දරැවෙක් පාරේ දාලා යන එක ඉතාම දරැණු සහ නොමනා වැඩක් . ඒත් එතන ඉන්න ඕන තාත්තා එතන බැනුම් ඇහුවද? ඒ කාන්තාව ඒ දරැවා හදා ගත්තේ තනියමද?  එතන හිටිය පිරිමියා ගැන කාටත් අමතක ඇයි? ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ මෙතන. කොල්ලා නාවලා ගෙට ගත්තම හරි කියල අදටත් සමාජය කියනවා .ඇයි දුවට එහෙම සලකන්නේ . ඇයි පිරිමියාගේ වරද සොයන්න කවුරැත් උත්සාහ නොකරන්නේ. මේ සමාජයේ කිසි කෙනෙක් කෝවලන් කෙනෙක් සොයන්නෑ. හැබැයි පත්තිනියක් නම් සොයනවා. ස්වාමියා කෙරෙහි කාන්තාවක් සතුව තිබිය යුතු යැයි කියන ඔය පතිවෘතාව කාන්තාවක්ම වුණු නැන්දම්මලා අම්මලාත් හොයනවා . හැබැයි එතන දුවට ලැබුණේ කෝවලන් කෙනෙක් නම් එතන කවුරැත් කතා කරන්නෑ.  මාධවියකට අද සමාජය දොස් නැගුවත් මාධවියක් නිර්මාණය කරපු කෝවලන් ගැන කිසිකෙනෙක් කතා කරන්නෑ. ලංකාවේ සිනමා කෘතියත් හොයන්නේම කාන්තා පතිභක්තිය. කැදැල්ල රක්නා ගැහැනියක් වගේම ආදරයේ දෙව්රැවක් පමණයි ලාංකීය සිනමාවටත් අවශ්‍ය වෙලා තියෙන්නේ. එතකොට අර වරදකාර කෝවලන්ලා සැගවෙන එක අහන්නත් දෙයක්ද?මේ සංස්කෘතිය විවාහක කාන්තාවට දාලා තියෙන විලංගුව කොහොම එකක්ද ?වැලකට එතෙන්න ගහක් ඕනම ලු. ඒ වගේ විවාහක කාන්තාවකටත් තනිව ජීවත් වන්න අපහසුයිලු. මේ මතය අදට ගැළපෙනවද? මේ වගේ මත සංස්කෘතිය තුළ තිබෙන තාක් පත්තිනියන් වරදකාර කොවලන්ලා නැවත නැවතත් භාර ගැනීම සිදු නොවී තියෙයිද ? වරද කාගේද?