විමලේ
ගල් මෝලේ විමලේ අපි හැමදාම
වැඩට ගියපු හැටි මතකයි මට තාම
එකම සුරුට්ටුව දෙන්නා ඉරුවාම
ඇගපත විඩා කොයි ගියෙදෝ නොකියාම
ඉස්කෝලෙදි ගුටි කෑවේ මා හින්දා
බනිස් හොරා නම ලැබුවේ මා හින්දා
බඩගින්දරේ මා තබනට බැරි හින්දා
විමලේ උඹයි වින්දේ සැමදා නින්දා
කෑවත් වේවැලෙන් ගුටි උඹ හැමදාම
දෙදෙනා හුන්නෙ නොබිදුණු මිතුරන් සේම
ගල් මෝලේ වැඩ කර ආ මුල් දාම
ලැබුණේ තෑගි පඩුරට උඹගෙන් සරම
කැන්දාගෙන ආ දවසේ මගෙ ගෑනී
සුදුවා දුන්නේ උඹ කාටත් සන්තොසිනී
අද උඹ නැතිව ගල් මෝලේ හඬ මැකුණී
වරදද උනේ මා අත මා තව නොදනී
ගල් මෝලේ වැඩ නිම වූ සැදෑවේ
තනියම මා ගෙදරට ගිය වෙලාවේ
විමලේ ගල් මෝල ඇතුළේ පමාවේ
කවුදෝ කියනු ඇසුණේ වේදනාවේ
දුවගෙන ගියා උඹ බලන්ට මා හනික
පා දෙක පමණි තිබුණේ ගල් ගෙඩි ගොඩක
උඹ දන්නේ නැතිද බං සරතේ මේක
සතර වටින් පැන නැගුණා මට නේක
උඹ මා අඹුව සමඟින් හාද වු හින්දා
උඹ දෙන්නා නිසා වින්දා මා නින්දා
ගල් මෝලත් මා එක්කා සිටි හින්දා
ආදර විමලේ උඹ නැසුණා මා හින්දා
supiriy
ReplyDeletesupiriy
ReplyDeletethanks
ReplyDeleteSupiri aaa
ReplyDeletelassanai
ReplyDeletesoduru kavi pada
ReplyDelete